“प्रत्येकाच्या आयुष्यात कधी ना कधी असे एक वळण येते की ते स्वीकारून तुम्ही पुढे गेलात तर तुमचे आयुष्य जास्त सुखकर आणि सोप्पे होते” असे मी ऐकले होते. पण शाब्दिकरित्या देखील हे तंतोतंत खरे ठरेल हे कधी वाटले नव्हते. पण गेले काही महिने, महिनेच काय पण जवळजवळ दीड वर्षे मी असा अनुभव घेत आहे.

आज ज्या देशाचे वर्णन करत आहे तो देश बघण्याची माझी दुसरी वेळ! मी जेव्हा पहिल्यांदा हा देश बघितला तेव्हा या देशाचे वर्णन करताना लिहले होते की “त्यावेळी तिथून निघताना मनामध्ये एक हुरहूर होती. कारण 3-4 दिवस फिरून देखील समाधान काही झाले नव्हते.” त्यामुळेच मनामध्ये एक इच्छा होती की परत एकदा तरी संधी मिळावी आणि परत हे सर्व जवळून बघायला मिळावे. तशी संधी यावेळेस मिळाली आणि …

सूर्यास्ताच्या वेळी हळूहळू अंधार होत असताना, पक्षी घरट्याकडे परत जात असताना पॅलेसचा संपूर्ण परिसर संगीतमय झाला होता. एक वेगळाच “माहोल” काल अनुभवायला मिळाला.

डोंगरांमधून वाहत असलेले धबधबे, पांढरे गुळगुळीत दगड, काही दगडांवर उगवलेल्या वनस्पती, झाडे हे सर्वच म्हणजे डोळ्यांसाठी एक सोहळाच जणू! मला इथली अजून एक गंमत वाटते ती म्हणजे, एकीकडे बघितले तर जाता जाता वाटेतील दिसणारा एक साधा दगड देखील लक्षवेधी ठरवा, तर दुसरीकडे अथांग, अमर्यादित पसरलेल्या डोंगरांमुळे असे कित्येक क्षण आनंददायी ठरावेत.

एकदा का या सगळ्या गोष्टी व नशीब अशी एकत्र भट्टी जमून आली आणि प्रत्यक्ष डोळ्यांना Northern lights दिसले तर त्यावेळेस होणारा आनंद हा शब्दात सांगणे हे मात्र कठीणच जाते. कितीही वेळा बघितले तरी प्रत्येक वेळी बघताना होणारा आनंद हा काही वेगळाच असतो व अशी वेळ परत परत यावी आणि परत परत बघता यावे अशी इच्छा देखील मनात असतेच असते.

काही ठिकाणे अशी असतात की एकदाच काय पण कितीही वेळा पाहिली तरी प्रत्येक वेळी तितकीच सुंदर भासतात. अशा ठिकाणांचे वर्णन करणे जरा कठीण जाते. त्याबद्दल लिहिताना काय व कुठून सुरू करू हे समजत नाही. असाच एक देश आहे Croatia!!!