-
Tromsø (भाग एक)
एक नक्की खात्री होती की हा प्रवास म्हणजे खूप मोठा टप्पा असणार आहे आणि हा टप्पा पूर्ण झाल्यावर जो आनंद मिळणार आहे तो खूप विलक्षण असणार आहे. त्यामुळे बाकी काही विचार न करता आम्ही निघालो.
-
नॉर्वे माझ्या नजरेतून…
नक्की आठवत नाही पण साधारणपणे पाच-सहा वर्षांपूर्वी ओळखीच्या एकांकडून नॉर्वे ची माहिती ऐकल्यावर तिथले वातावरण, तिथले हवामान याविषयी समजल्यावर थक्क होऊन आम्ही म्हणालो “बापरे नॉर्वे, कुठल्या कुठे आहे ते. कशी काय लोक राहत असतील तिकडे?” तेव्हा आम्हाला अजिबात कल्पनाही नव्हती की पुढे जाऊन आमच्याच आयुष्यामध्ये नॉर्वेला जाण्याची संधी येईल.
-
थंडी, वारा आणि थोडासाच बर्फ!
मला तर हा खूप छान योगायोग वाटला कारण आजपासूनच मी सकाळी जायला लागले. जर मी घरातच असते तर मला कदाचित समजले पण नसते की बाहेर बर्फ पडत आहे आणि मी या सुंदर क्षणाला मुकले असते.
-
रोज वेगळा अनुभव
खूपदा असे होते की, दिवसभर पाऊस झाला आणि संध्याकाळी पाच नंतर असे वाटते की आता संपला दिवस तर अचानक काही वेळासाठी का होईना सूर्य देव हजेरी लावून जातात.
-
17 मे Syttende Mai
आम्ही या वर्षी मार्च महिन्यात नॉर्वेमध्ये आलो. इथे आल्यापासून बऱ्याच स्थानिक व इतर लोकांकडून 17मे बद्दलची चर्चा ऐकत होतो. त्यामुळे आमच्या मनात खूप उत्सुकता निर्माण झाली व आम्ही पण या दिवसाची वाट पाहू लागलो. जसा जसा हा दिवस जवळ आला तसा इथल्या लोकांचा उत्साह वाढू लागला.
-
दुसरी बाजू
आता आमच्यासमोर नवीन आव्हान आहे ते म्हणजे इथल्या थंडीमध्ये राहणे. कारण आम्ही नॉर्वेला येणार हे ऐकूनच बऱ्याच जणांनी आम्हाला सांगितले “नॉर्वेला जात आहात, किमान एक वर्ष तरी राहून दाखवा.” पण हे सर्व स्वीकारताना व मार्ग काढत आनंदाने जगताना एक वेगळीच ऊर्जा आल्यासारखी वाटते आणि खूप छान वाटते.
-
घट्ट नाते…
लहानपणापासूनच आपले व मातीचे नाते किती घट्ट असते नाही का? लहानपणी खेळात मातीचे आकार बनवताना, दिवाळीतील किल्ला करताना किंवा गणपतीची मूर्ती बनवताना देखील आपला व मातीचा संबंध येतो. पावसाळ्यात येणाऱ्या मातीच्या वासाने मन आनंदित होते. ही मुळे घट्ट रुजलेली असतात याचा प्रत्यय मी आज घेतला.
-
Easter ची सुट्टी आणि Amsterdam
विमान ढगांमधून जाताना अचानक सगळीकडे दिवे लावावे तसा लख्ख प्रकाश पडला. संध्याकाळी सव्वासात नंतर सूर्य देवानी दर्शन दिले. सगळीकडे सोनेरी कडा पसरल्याने ढग चमकू लागले.
-
-
सहज मनातलं
कधीतरी अचानक जुने आवडते गाणे लागल्यावर एखादे ठिकाण, एखादी व्यक्ती किंवा एखादा पूर्ण दिवसच लगेच डोळ्यासमोर येतो. मन लगेच त्या आठवणींमध्ये बुडते. मग त्याबरोबर इतरही अनेक आठवणी एका मोगोमाग एक येऊन जातात. मग असे वाटते की परत ते क्षण जगायला मिळाले तर किती मज्जा येईल नाही?