नमस्कार, मी सौ.अनुराधा अमरेन्द्र उकिडवे. मी एक गृहिणी आहे. मार्च 2022 मध्ये मी नॉर्वे मध्ये आले. मुळातच मला फिरायची खूप आवड आहे. त्यामुळे इथे आल्यावर लगेचच आम्ही फिरणे चालू केले. मग मला असे जाणवले की नॉर्वे बद्दल भारतात बऱ्याच लोकांना (खास करून माझ्या ओळखीमध्ये) माहीत नाहीये. त्यामुळे मी माझे सर्व अनुभव असलेले लेख लिहायला सुरवात केली. ते सर्व लेख जास्तीत जास्त लोकांपर्यंत पोहचावे आणि जो आनंद मला लिहताना मिळतोय तसाच आनंद वाचकांना लेख वाचताना मिळावा याच हेतूने मी माझा ब्लॉग सुरू करत आहे.
प्रवास वर्णने …
आज “बालदिन” आहे त्या निमित्ताने मला सांगावेसे वाटते या सर्व christmas market मध्ये फिरताना, दुकाने बघताना आम्हाला पण लहानपणी पाहिलेल्या cartoons मध्ये असलेल्या काल्पनिक गावांमधूनच आपण फिरत आहोत की काय असे वाटू लागले.
एका बाजूला पूर्ण ऊन, दुसऱ्या बाजूला हळूहळू जमा होणारे ढग व त्यात डोकावणारा सूर्यप्रकाश आणि यातून जाणारी आमची ट्राम असा सुंदर अनुभव घेत आम्ही पुढे निघालो.
आम्हाला नॉर्वे मधील चंद्रोदय बघायची खूप उत्सुकता होती. काल कोजागरी पौर्णिमेचा आदला दिवस होता आणि महत्त्वाचं म्हणजे आकाश पण निरभ्र होते. म्हणून आम्ही काल दिवसभर अशी जागा शोधत होतो की […]
Color Line हे नॉर्वे मधून निघणारे व नॉर्वेला जाणारे सर्वात मोठे समुद्र पर्यटन जहाज(cruise ship)आहे. ही कंपनी युरोपमधील समुद्र पर्यटनाची अग्रगण्य कंपनी आहे.
Baerums Verk हे नॉर्वेमधील ऑस्लो जवळील एक गाव आहे. हे लोम्मा नदीच्या दोन्ही बाजूंनी वसलेले असून त्याची लोकसंख्या सुमारे ८००० आहे. हे वाईकेन काउंटी मधील बॅरुम नगरपालिकेतील एक ठिकाण आहे.
या जागेविषयी खूप जणांकडून ऐकले होते. खूप उत्सुकता होती म्हणून एकदा ठरवून आम्ही तिथे बघायला गेलो. ती इमारत बाहेरून पाहिल्यावरच आम्ही थक्क झालो, कारण ही इमारत जरा वेगळ्या आकाराची आणि इतकी सुंदर दिसत होती; त्यामुळे कधी एकदा आत मध्ये जाऊन बघते असे झाले.
काही प्रवास असे असतात की जे कायम आठवणीत राहतील. नॉर्वेतील एका सुंदर ठिकाणी जाण्याचा नुकताच योग आला. इथे आल्यापासून बऱ्याच जणांनी सुचवलेले व नॉर्वेत आल्यावर प्रत्येकानी एकदा तरी बघायलाच पाहिजे असे हे ठिकाण म्हणजे Flam!
वरवर पाहता हे फक्त एक फर्निचर चे दुकान वाटले तरी दुकानात शिरल्यापासून प्रत्येक गोष्ट पाहताना अगदी हरखून जायला होते. छोट्या-छोट्या गोष्टी पासून अगदी पूर्ण घर बांधताना केलेली खोल्यांची रचना, त्यातील सर्व आकर्षक रीतीने मांडलेले सामान, त्यातील रंगसंगती हे बघताना अक्षरशः वेळेचा विसर पडतोच. आता सर्वांना समजले असेलच की मी कशाबद्दल बोलत आहे.
आम्ही या वर्षी मार्च महिन्यात नॉर्वेमध्ये आलो. इथे आल्यापासून बऱ्याच स्थानिक व इतर लोकांकडून 17मे बद्दलची चर्चा ऐकत होतो. त्यामुळे आमच्या मनात खूप उत्सुकता निर्माण झाली व आम्ही पण या दिवसाची वाट पाहू लागलो. जसा जसा हा दिवस जवळ आला तसा इथल्या लोकांचा उत्साह वाढू लागला.
खूपदा असे होते की, दिवसभर पाऊस झाला आणि संध्याकाळी पाच नंतर असे वाटते की आता संपला दिवस तर अचानक काही वेळासाठी का होईना सूर्य देव हजेरी लावून जातात.
मला तर हा खूप छान योगायोग वाटला कारण आजपासूनच मी सकाळी जायला लागले. जर मी घरातच असते तर मला कदाचित समजले पण नसते की बाहेर बर्फ पडत आहे आणि मी या सुंदर क्षणाला मुकले असते.
खरंतर काल दिवसभर हवा ढगाळ होती. दिवसभर ऊन नव्हते त्यामुळे जरा कंटाळवाणे झाले होते. पण हा उत्सव बघताना, नदी व आजूबाजूचा परिसर पाहत चालताना कंटाळा जाऊन मनात उत्साह कधी निर्माण झाला ते माझे मलाच कळले नाही.
रोजच्या धावपळीपासून थोडा उसंत घेऊन कुटुंबासोबत वेळ घालवण्यासाठी, निसर्गरम्य वातावरण अनुभवण्यासाठी व शांततेसाठी हल्ली प्रत्येक जण काही ना काही जागा शोधत असतो. या सर्वांसाठी हे फार्म हाऊस उत्तम पर्याय आहे.
हे सर्व बघून मला एक गोष्ट जाणवली ती म्हणजे, कितीही थंड हवामान, कितीही टोकाची परिस्थिती असली तरी त्या परिस्थितीमध्ये राहून, त्या परिस्थितीशी मिळते जुळते घेऊन आनंदी राहणे आणि इतरांना आनंदी ठेवण्यात मदत करणे हा इथल्या लोकांचा स्वभाव खूप काही शिकवून जातो.
सर्वत्र पसरलेला बर्फ त्यामुळे एखाद्या “Frozen world” मध्ये असल्याचा भास होतो. कधी सकाळी सकाळी उन्हाचे कवडसे पडून अगदी वेगळेच दृश्य दिसते तर कधी धुक्याची चादर सर्वत्र पसरते तेव्हा एखाद्या जादुई दुनियेत प्रवेश करत आहे का काय असा भास होतो. झाडांवर साठलेल्या बर्फामुळे झाडाला जणू काही बर्फाची फुलेच आली आहेत असे देखील भासते.
हे सर्व बघताना जवळ जवळ 4 वाजले. खरं तर तिथून पाय निघत नव्हता पण जास्त थंडी वाढायच्या आता घरी पोहचायचे म्हणून निघालो. जरी पूर्ण वेळ नाही थांबू शकलो तरी थोड्या वेळ का होईना आम्ही तिथे जाऊन जागतिक पातळीवरील स्पर्धा बघितली त्याचा आनंद जास्ती आहे.
“ही वाट दूर जाते स्वप्नामधील गावा” या ओळी अक्षरशः जगल्याचा अनुभव घेऊन आम्ही घरी परत आलो पण कधी एकदा त्याविषयी लिहून काढते असे झाले. सुंदर ठिकाण, सुंदर वातावरण अशा गोष्टी जुळून आल्यावर लिखाण करताना सुद्धा आपण सुंदर आठवणी कोरल्याचा आनंद मिळतो हे मात्र नक्की!
आणखीन चालत अगदी वरच्या टप्प्यावर पोहोचलो तिथे एक पांढऱ्या भिंतीवर निळ्या रंगाचे डोम असलेले चर्च दिसले. इथले वैशिष्ट्य हेच की सर्व चर्चचे डोम निळ्या रंगाचे असते आणि पुढे एकावर एक असलेले मनोरे व त्यामध्ये घंटा बांधलेल्या असतात. चर्चचे डोम व आकाश यांचे रंग एकमेकात अगदी सुंदरतेने मिसळलेले दिसतात.
कितीही ऊन असो, थंडी असो किंवा बर्फ असो एवढ्या जिद्दीने, सातत्याने अनेक जण अनेक वर्ष पक्षी निरीक्षण करतात किंवा विशिष्ट पक्षाचे फोटो काढण्यासाठी तासानतास प्रतीक्षा करत, न थकता, न कंटाळता कसे बसतात याचे मला खूप कौतुक व अप्रूप वाटत आले आहेत. पण आज थोड्या वेळासाठी का होईना मी तो अनुभव प्रत्यक्ष घेतला आणि खरंच काहीतरी खूप छान, नवीन गोष्ट केल्याचा आनंद मला मिळाला.
सहज मनातले …
हा उपक्रम नोर्वेमध्ये अगदी योग्य दिवसांमध्ये चालू झाला आहे असे मला वाटते कारण थंडी, अंधार या वातावरणात घरातच बसून राहावे लागते. आता सोबतीला “मराठी पुस्तके” पण आहेत त्यामुळे आता एकटेपणा वाटणार नाही.
जणू काही नॉर्वेची निसर्गदेवता मला सांगत आहे – ही तर ही तर फक्त सुरुवात आहे, अजूनही खूप सृष्टी सौंदर्य बघायचे बाकी आहे. आम्ही तो क्षण फोटो आणि व्हिडिओ काढून टिपण्याचा प्रयत्न केला पण प्रत्यक्ष बघण्याचा जो अनुभव होता त्याची सर नाही येऊ शकली.
लहानपणापासूनच आपले व मातीचे नाते किती घट्ट असते नाही का? लहानपणी खेळात मातीचे आकार बनवताना, दिवाळीतील किल्ला करताना किंवा गणपतीची मूर्ती बनवताना देखील आपला व मातीचा संबंध येतो. पावसाळ्यात येणाऱ्या मातीच्या वासाने मन आनंदित होते. ही मुळे घट्ट रुजलेली असतात याचा प्रत्यय मी आज घेतला.
कधीतरी अचानक जुने आवडते गाणे लागल्यावर एखादे ठिकाण, एखादी व्यक्ती किंवा एखादा पूर्ण दिवसच लगेच डोळ्यासमोर येतो. मन लगेच त्या आठवणींमध्ये बुडते. मग त्याबरोबर इतरही अनेक आठवणी एका मोगोमाग एक येऊन जातात. मग असे वाटते की परत ते क्षण जगायला मिळाले तर किती मज्जा येईल नाही?
वाट जरी अवघड वाटली, वाटेत दिसत असल्या जरी असंख्य अडचणी तरी ती सोप्पी करण्याची ताकद प्रत्येकामध्ये नक्की असते. आपण स्वतः स्वतःला ओळखायला चुकतो….
“निसर्ग” हा एक असा चमत्कार आहे, की जो अनुभवताना आणि बघताना कायमच हरखून जायला होते व आपण त्याच्यापुढे किती लहान आहोत याची सतत जाणीव होते. कॅमेऱ्याच्या कुपीत कैद केलेले असे कित्येक क्षण नंतर बघताना, त्यावेळेस पाहिलेल्या ठिकाणच्या सर्व आठवणी मनात ताज्या होतात. जगातील अनेक सुंदर ठिकाणांपैकी आपणही काही ठिकाणी बघितली आहेत या विचाराने होणारा आनंद हा देखील काही निराळाच असतो नाही का?
आमचे दोन तास कसे गेले ते आमचे आम्हालाच कळले नाही. असे म्हणतात ना की संगीताला भाषेची गरज नसते त्याचा प्रत्यक्ष अनुभव आम्ही काल घेतला.
कलादालन …
वाचकांच्या प्रतिक्रिया
डोळ्यासमोर चित्र उभे करतेस . आम्हीही तुझ्याबरोबर फिरून येतो 😊
MEERA GANU
खूप छान वर्णन.प्रवासाचा वेगळा अनुभव व सुंदर आठवणी.👍👍
PRADNYA AGATE